Z zaistniałych kiedyś cytatów:

Jeśli mąż dopiero co poślubi żonę, to nie pójdzie do wojska i żaden publiczny obowiązek na niego nie przypadnie, lecz pozostanie przez jeden rok w domu, aby ucieszyć żonę, którą poślubił.

Dom i bogactwo dziedzictwem po przodkach, lecz żona rozsądna darem od Jahwe.

I w owej godzinie ów Syn Człowieczy został nazwany w obecności Pana Duchów i jego imię zostało wspomniane przed Głową Dni. Zanim słońce i konstelacje zostały stworzone, zanim gwiazdy nieba zostały utworzone, jego imię zostało nazwane przed Panem Duchów. Będzie on laską dla sprawiedliwych i świętych, aby mogli się oni na nim wesprzeć i nie upaść i będzie on światłem narodów i nadzieją tych, którzy smucą się w sercach swoich. Ci wszyscy, którzy mieszkają na suchym lądzie, padną i oddadzą mu pokłon i będą błogosławić, chwalić i sławić psalmami imię Pana Duchów. I z tego powodu został on wybrany i ukryty przed nim, zanim świat został stworzony i na wieki.

"Obyś raczył, Panie, Boże mój, Boże mych praojców, złamać i zrzucić z serc naszych jarzmo złych pragnień, albowiem stworzyłeś nas, abyśmy pełnili Twoją wolę, i musimy ją czynić. Takie jest Twoje życzenie; takie jest również nasze, a cóż nas zatrzymuje? Zaczyn w cieście. Jest on widoczny i znany Tobie, a nam sił nie staje, by mu się oprzeć. Racz, Panie, Boże mój, Boże mych praojców, powstrzymać zło nad nami i pokonać je, abyśmy mogli pełnić wolę zarówno Twoją, jak naszą, sercem doskonałym"

„Skąd wydedukowano, że nawet goj, który jest posłuszny Torze, dorównuje arcykapłanowi? Ze słów «człowiek, który je wykonuje, żyje przez nie». Podobnie jest napisane: «To jest prawo ludzkości, Panie, Boże»! (2 Sm 7, 19). Nie stwierdzono: «To jest prawo kapłanów, lewitów czy Izraela», lecz: «prawo ludzkości». Podobnie jak nie oświadczono «Otwórzcie bramy, by mogli wejść kapłani lub lewici, lub Izrael», lecz: «Otwórzcie bramy, niech wejdzie goj sprawiedliwy, który dochowuje wierności!» (Iz 26, 2). Ponadto nie powiedziano: «Oto jest brama Pana, którą wejdą kapłani, lewici lub Izrael», lecz: «którą wejdzie sprawiedliwy» (Ps 118, 20). Podobnie jak nie napisano: «Radujcie się w Panu, kapłani, lewici lub Izraelu», lecz: «Radujcie się w Panu, sprawiedliwi!» (Ps 33, 1); nie zostało też powiedziane: «Czyń dobro, Panie, kapłanom, lewitom czy Izraelowi», lecz: «dobrym (ludziom)» (Ps 125, 4). Dlatego nawet goj, który jest posłuszny Torze, równy jest arcykapłanowi” 

Kto jest mędrcem? Ten, który od każdego się uczy.

Słuchając co bardziej żaliwych i światłych patriotów, nie sposób nie dojść do jedynie słusznego wniosku, że już od dłuższego czasu ludzkość generalnie dzieli się na Żydów, masonów i ...nas - szlachetnych acz niesprawiedliwie pokrzywdzonych...

Pewnej mroźnej nocy rabbi z Kazimierza wyszedł wraz ze swoimi uczniami, aby poświęcić nów księżyca. Kiedy dotarli do rogatek, spostrzegli kozaka, który stał na straży niczym posąg. "Co robisz, strażniku? - spytał rabbi. - Przecież narażasz się na to, że zamarzniesz i umrzesz, jak tak będziesz stał nieruchomo nie kiwając nawet palcem". Kozak odparł na to: "Jeśli ja umrę, przyjdzie następny i stanie na straży na moim miejscu". Rabbi odwrócił się do swoich chasydów i rzekł: "Spójrzcie, co ten człowiek robi dla cara i dla swego ludu. A czy wy uczynilibyście to samo dla Wszechmogącego i Jego dzieci?"

Nie mów w sercu swoim, że jesteś większy od swego bliźniego, bo żarliwie służysz Bogu. Nie różnisz się od wszystkich innych istot stworzonych do służby Bożej. Dlaczegóż to miałbyś być bardziej godnym szacunku od robaka? Przecież i on służy Stwórcy, tak jak potrafi i ile ma sił. 

"Z Bogiem chadzał Noe". Noe był oddany Bogu tak bardzo, iż każdy jego krok wydawał się kierowany przez Boga, tak jakby naprzeciw niego stał Bóg i sam stawiał jego stopy na właściwym miejscu i prowadził go jak ojciec, który uczy chodzić małego synka. Dlatego gdy Bóg oddalił się odeń, Noe wiedział: "Jest tak, bym uczył się chodzić".