Przybytek (Miszkan)

Przybytek obrazował Boże zamieszkiwanie (Szekina) pośród Izraela. Według Izraelitów wystrój Przybytku symbolizował dzieło Stworzenia, strukturę wszechświata i przyszłą historię ludu Izraela aż po wiek mesjański.
Zatrzymajmy się przy symbolice mesjanistycznej. Hbr 9,1-9; 10,19-25
"Wprawdzie także i pierwsze /przymierze/ miało przepisy służby Bożej oraz ziemski przybytek. Był to namiot, w którego pierwszej części zwanej /Miejscem/ Świętym, znajdował się świecznik, stół i chleby pokładne. Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę "Święte Świętych". Posiadało ono złoty ołtarz kadzenia i Arkę Przymierza, pokrytą zewsząd złotem. Znajdowało się w niej naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza. Nad nią zaś były cheruby Chwały, które zacieniały przebłagalnię, o czym szczegółowo nie ma potrzeby teraz mówić. Tak zaś te rzeczy były urządzone, iż do pierwszej części przybytku zawsze wchodzą kapłani sprawujący służbę świętą, do drugiej zaś części jedynie arcykapłan, i to tylko raz w roku, i nie bez krwi, którą składa w ofierze za grzechy swoje i swojego ludu. Przez to pokazuje Duch Święty, że jeszcze nie została otwarta droga do Miejsca Świętego, dopóki istnieje pierwszy przybytek. To zaś jest obrazem czasu teraźniejszego, a składa się w nim dary i ofiary, nie mogące jednak udoskonalić w sumieniu tego, który spełnia służbę Bożą.(...) Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień."(BT)

Dla Izraelitów była oczywista gradacja relacji i przystępu przed oblicze JHWH.
- Dziedziniec zewnętrzny – wszyscy członkowie plemion Izraela mogli tutaj składać swoje ofiary (oczywiście za pośrednictwem kapłanów),
- Miejsce Święte – mogli tutaj wejść tylko namaszczeni i oczyszczeni kapłani z plemienia Lewiego,
- Święte Świętych (Miejsce Najświętsze) – mógł tu wejść tylko arcykapłan na kilka chwil, tylko raz w roku i tylko z krwią.

A/ Dziedziniec zewnętrzny – nawrócenie do Chrystusa i ewangeliczny wymiar życia
- ogrodzenie z białego płótna wskazuje na doskonałe życie Jezusa oraz nasze oddzielenie do Boga z powodu naszej grzeszności,
- tak jak na dziedziniec można wejść przez bramę, tak bramą do Ojca jest Jezus (J 10,9),
- Izraelici składali przed Bogiem ofiary za grzechy, oraz ofiary całopalne na ołtarzu z brązu, Jezus złożył za nas ofiarę (zostaliśmy pojednani z Bogiem w Jego krwi), w Nim też składamy Bogu dziękczynienie,
- kadź miedziana służyła do obmyć aby można było przejść do miejsca Świętego, ma odpowiednik w chrzcie (Dz 22,16; Hbr 10,22; Tt 3,5).

B/ Miejsce Święte – życie w Duchu, charyzmatyczny wymiar życia
- kapłani musieli zostać namaszczeni – jest to symbol Ducha Świętego, chrzest w Duchu Świętym daje nam wstęp w obszar działania Ducha Bożego,
- chleby pokładane symbolizują pokarm Słowa Bożego
- świecznik reprezentuje objawienie i natchnione porady Ducha Świętego (Ap 1,4; 3,1; 4,5; 5,6) Iz 11,1-3 mówi o trzech parach ramion,
- złoty ołtarz kadzielny symbolizuje uwielbienie i modlitwę wznoszone do Boga (Ap 8,3)

C/ Święte Świętych (Miejsce Najświętsze) – efektywna służba u tronu łaski, wymiar rekompensaty
- Arka Przymierza była ziemskim obrazem tronu JHWH – króla narodu izraelskiego,
- Dostęp do tego miejsca może być osiągnięty tylko dzięki krwi Jezusa i rozerwaniu zasłony (Hbr 10,19-22)
- Arcykapłan musiał się przygotować do wejścia (Kpł 16,3- por Mt 22,12)

Izraelici poruszali się na Wschód, w symbolice starochrześcijańskiej wschód jest symbolem Jezusa.
Arka Przymierza (Aron ha-Brit) – wg tradycji żydowskiej Arka w cudowny sposób nie zajmowała miejsca w Świętym Świętych, zaginęła wczasach Jozjasza, pod koniec okresu Pierwszej Świątyni (VII w. p.n.e.), którą wg tradycji odnajdzie Eliasz w czasach mesjańskich. Jr 3,16 mówi jednak, że Nowe Przymierze sprawi, że nikt nie będzie już tęsknił za Arką.
Chleby pokładne - (hebr. dosł.: "chleby oblicza, stosu, ustawiczne") to forma niekrwawej ofiary z pokarmów, nakazanej przez Prawo Mojżeszowe. Było to 12 placków z mąki niekwaszonej (Kpł 24,5-9), układanych w 2 stosy po 6, na złotym stole (Wj 25,23-28; Lb 4,7) w każdy szabat w miejscu świętym Namiotu Spotkania, a potem w świątyni; usuwane po tygodniu spożywali sami kapłani (wyjątkiem był fakt, opisany w 1 Sm 21,2-7). Ofiara ta była symbolem wdzięczności 12 pokoleń Izraela dla JHWH za chleb powszedni.
Świecznik (menora) – była symbolem boskiej mądrości (skoro Tora to światłość Boga), jest to jeden z najważniejszych żydowskich symboli....jest oczywiście o wiele więcej szczegółów i powiązań, ale o tym może już kiedy indziej...