Imię na Wschodzie nie jest zwykłą etykietką, wskazuje na naturę osoby. Dlatego ogromną czcią otaczano “szczególne Imię” (szem ha-meforasz) Boga, który je objawił Izraelowi – tetragram JHWH.

JHWH objawił się Mojżeszowi jako “Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba” 2Moj/Wj 3,6, jako “Bóg waszych ojców” 2Moj/Wj 3,13; 3,15). Patriarchowie znali Go jako El Szaddaj (2Moj/Wj 6,3).

Zamienniki: HaSzem ("To Imię"), Adonaj ("Mój Pan"), Elohim ("Bóg") ,

Co oznacza to Imię?
1/ od czasownika oznaczającego upaść, zrzucać. Oznaczało by tego, kto spada, albo sprawcę zjawisk, tego kto zrzuca np. pioruny.
2/ większość wyprowadza jednak od rdzenia semickiego hjh – “być”. I tu :
a/ forma rzeczownikowa: ten który podtrzymuje istnienie,
b/ czasownikowa w znaczeniu: “on jest” Powiedział “Jestem, który jestem” (2Moj/Wj 3,14)
c/ lub w znaczeniu sprawczym: ten który daje istnienie (Stwórca).
Jednak stwierdzenie “Jestem, który jestem” niektórzy różnie interpretują:

• Jestem ,który jestem, co cię to obchodzi, jestem Niepojęty, pozostaję tajemnicą (por. 1Moj/Rdz 32,30 i Sdz 13,18n)
• Zapewnienie o obecności Boga przy Narodzie Wybranym na podstawie zawartego Przymierza
• Stwierdzenie istnienia Bytu samego w sobie, Bytu absolutnego, zasady i źródła wszelkiego istnienia.

Izraelici mieli dość prosty podział mieszkańców ziemi na: Izrael i pozostałe narody (gojm). Izraelici uważali, że Bóg zaproponował wszystkim narodom przyjęcie Tory. Jednak gdy te dowiadywały się o jej treści decydowały się jej nie przyjmować, jedynie Izrael przyjął Boże Prawo.

2Moj/Wj 12,1-27 Nakaz obchodzenia Paschy (Przejścia). Pesach to początek historii Izraela jako narodu (do Egiptu weszli jako rodzina), to początek historii Boga jako Boga Izraela a nie “tylko” Abrahama, Izaaka, Jakuba, to początek Przymierza z Narodem, to początek Prawa jako warunków Przymierza.

“Nie będziesz łamał prawa obcokrajowca i sieroty ani nie weźmiesz w zastaw odzieży od wdowy.  Pamiętaj, żeś był niewolnikiem w Egipcie i wybawił cię stamtąd Pan, Bóg twój; dlatego to ja ci nakazuję zachować to prawo.” 5Moj/Pwt 24,17.18

Jest to także znak Bożej niezależnej miłości. To On spojrzał pierwszy na Izrael i bez jego zasług wyciągnął go z Egiptu. To On bez naszych zasług pierwszy nas umiłował i to gdy jeszcze zasługiwaliśmy na gniew.

“Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni.  A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni.” Ef 2,3-5  

“W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.” 1 J 4,10